“Anasını… Avradını…
Ve de yedi sülalesini…” diye başlayıp sövsem.
Terbiyem izin vermiyor.
“Allah belasını versin” diye bela okusam ardı sıra…
Ona da dilim varmıyor.
Dövsem…
Kimdir, nedir bilemiyorum ki?
Şikayet edeyim desem…
“Sana dedi, bana demedi” diye kaynayıp gidiyor.
Ne yapacağımı, ne diyeceğimi şaşırdım vallahi.
*
Yer Tarsus’un göbeği…
Nasrettin hocanın deyimiyle dünyanın ortası…
Rauf Denktaş Parkı yani…
Parkın doğusunda Yeni Ömerli mahalle muhtarlığı var.
Onun hemen yanında da koskoca Carrefoursa…
Muhtar kızgın…
Muhtar çaresiz…
“Gel sen de gör” diye parkın dışa bakan duvar kenarındakileri gösteriyor.
Aman Allah’ım o da ne!?
Gözümü kapatsam burnumu ne yapacağım?
Burnumu tıkasam gözlerim isyan ediyor.
Yırtık eski kot parçaları…
İnsan dışkıları…
Kâğıtlar, poşetler ve dahi zir zibil…
Üzerinde sortiler yapan karasinekler…
Strafor parçaları…
Carrefoursa’nın çöp konteynerinden fırlamış bayat balık kokuları…
Çürümüş sebze ve meyve atıkları…
Hasılı pislikten yana her şey…
Muhtarlık penceresinin hemen önünde ise geceden kalma kıvrım kıvrım insan dışkısı, koku ve görüntüsüyle burun ve gözlerimizi isyan ettiriyor.
*
Ben bu parkın durumunu daha bir ay kadar önce yazdım.
Önceleri de sayısı bellisiz yazmışlığım var burası için.
Yaz yaz boşuna…
Muhtar’ın görevi mi çiş yapanı, aşna fişne yapanı, çöp atanı kontrol etmek?
Elbette değil.
Bu sorunu belediye çözmezse kim çözecek peki?
Küfür mü edelim sadece…
Yoksa nöbet tutup yapanı mı dövelim.
Küfrün adı günah da, temizlikle ilgilenmemek ne peki?
Parklar böyle pisliklerle anılacaksa, yapmayın o zaman kardeşim.
Hiç olmazsa burun ve gözlerimiz rahat eder.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.