Tarsus halkı 3 gün önce bir şehidini daha kara toprağın bağrına  koydu.

Şimdi şehit Yüzbaşımız Halil Özdemir'i de da kalbimize gömeceğiz.

Vatan için, bu kutsal topraklar için elbette dün olduğu gibi bugünde, yarında canımızı seve seve feda etmekten çekinmeyiz.

Bu ülke bugüne kadar binlerce şehit verdi. Bundan sonrada vatanı korumak adına şehitler verecektir.

Ama şehit vermekten daha acı olan nedir biliyormusunuz?

Şehit vermeye alışmış, alıştırılmış bir toplum!..

Tarsus 24 Mart 2016 tarihinde bir şehit daha verdi.  Jandarma Uzman Onbaşı  Sabri  Acem kardeşimizi şehit verdik. Tarsus şehitliğine götürüp sonsuz uykusuna uğurladığımız Sabri kardeşimizin cenazesinde içimi acıtan o kadar çok şey vardı ki..

Maalesef bu toplum artık şehit vere vere, şehit vermeye alıştırıldı..

İnsanlar artık eskisi gibi tepki koymuyor..

Eskisi gibi bayrağını alıp Şehidini uğurlamaya koşmuyor. Koşsa da duygusu, hisleri, sinirleri alınmış..

Sadece bir et ve kemikten yaratılmış ama duygu ve düşünceleri yok olmuş bir toplum olmaya başlamışız.

Sabri Acem kardeşimizin cenaze namazı kılındıktan ve dualar edildikten sonra al bayrağa sarılı tabutu top arabasına konulup taşındı. Cenaze, Hz. Danyal(a.s) kabrinin yanından geçerken orada bir gencin elindeki  döviz dikkatimi çekti.

Yazıyı görünce hem fotoğrafladım, hem okudum. Okuyunca irkildim, donakaldım.

 Mehmet kardeşimiz ne de güzel anlatmış duygularını..

“Şehit vermekten daha acı olanı, şehit vermeye alıştırılmış bir toplumdur!”

Bu dövizde yazdığı gibi, artık insanlar hergün şehit haberlerine alışmış.

Baktım, insanlar eskisi gibi  haykırmıyor..

İnsanlar eskisi gibi al bayrağını elinde sallamıyor..

İnsanlar kaldırım kenarlarında durmuş geçen şehit cenazesine bakarken adeta sinirleri alınmış ve hisleri kalmamış gibi bakıyor..
Ve daha acısı..

Türkiye’de her gün onlarca asker ve polis şehit düşerken..

Bizim insanımız TV karşısında gününü gün ediyor..

Sabah kuşaklarında yayınlanan yemek tarifli, müzikli sabah proğramları..

Ve her gün kadınlara erkek, erkeklere kadın bulmak için şov yapılan evlenme proğramları yine revaçta..

Ve yine saçma sapan yarışma programları nedense insanların en çok izlediği proğram olarak reyting alıyor..

Ve insanlarımızın büyük bölümünün şehit haberlerine karşı duyarsızlığı giderek artıyor..

Bu da benim içimi çok acıtıyor.

Hani şairin “Sol yanım çok acıyor anne” dediği gibi.

Benimde bu şehitlerimiz geldikçe sol yanım çok acıyor.

Ama insanların duyarsız tavırları ve eğlence proğramlarına, yarışma ve evlilik proğramlarına odaklanıp günlerini gün etmesi ve vurdumduymaz davranması ise sağ yanmımı da çok acıtıyor.

Beynimi de zonklatıyor!

Acımı  haykırasım geliyor..

Haykırmak içinde elimden gelen kağıda kaleme sarılıp bunları  satırlara dökmek oluyor..

Yazıklar olsun  terör yaatanlara, teröristlere destek olanlara..

Yazıklar olsun!..

Askeri, polisi şehit düşerken  tepkisiz ve duygusuz hale gelen insanlara..

İşte bugün düştüğümüz durum..

“Şehit vermekten daha acı olanı, şehit vermeye alıştırılmış bir toplum!” haline getirildik..

Yazık..

Hem de çok yazık..

Yazıklar olsun hepimize!..